(Onge)wild

Zet stadsnatuur in de kijker, om van een ongewilde naar wilde blik te gaan.

Over

In stadsparken en tuinen vindt natuur ruimte. 

Hier ademen ook wij, op zoek naar rust tussen de drukte. Groen in de stad is meer dan een toevluchtsoord voor mens en natuur; het is een ontmoetingsplaats tussen soorten en soortgenoten. 

Maar niet alle natuur verwelkomen we even graag. Een rat in de struiken, een wespennest in een hoekje, ‘on’kruid tussen de tegels—ongewenst, terwijl de merel op een tak of gras onder onze voeten wél welkom is. Waarom?

‘(Onge)wild’ verkent deze onzichtbare grens. Het project daagt ons uit verder te kijken dan wat we mooi of nuttig vinden, en te erkennen dat wat wij ongewenst noemen, zichzelf thuis noemt.


Ongewild is ongehoord

Geluidsreis

Deze geluidsreis door het Citadelpark brengt de verborgen verhalen van de natuur tot leven. De geluiden die we vaak negeren, krijgen een stem. Tegelijk laten we ook de mensen aan het woord: hoe kijken zij naar deze (onge)wilde natuur? Twee kanalen, parallel aan elkaar; de geluidsgolven van de mensen, en die van de natuur. 

De Natuur: https://soundcloud.com/reaktor21/kanaal_natuur
De Mens: https://soundcloud.com/reaktor21/ongewild-mensen-op-de-voorgrond

Durf jij te luisteren?


Een (t)huis voor het ongewilde

Rood licht

Onze kijk op natuur in de stad is dubbelzinnig. Aan de ene kant zoeken we haar actief op—we planten bloemen in balkonkastjes, zetten vogelhuisjes neer. Maar tegelijk proberen we haar te beheersen, te temmen, en te filteren op wat binnen onze definitie van ‘nuttig’ of ‘mooi’ past. 

In plaats van te controleren, mogen we leren loslaten. Ruimte geven. Hier krijgt stadsnatuur rood licht—niet om haar tegen te houden, maar om haar even stil te zetten. Te laten opvallen. Want wie stilstaat, ziet meer.

Durf jij stil te staan?



Onder Dak

In het Citadelpark vind je verschillende installaties, aangeduid met een rode kleur.

Ze bieden tijdelijk onderdak aan het ongewenste, en nodigen je uit om anders te kijken. We geven ze een (t)huis. Wat gebeurt er als we niet verjagen, maar observeren? Als we niet bestrijden, maar luisteren?

De installaties herinneren ons eraan dat natuur zich niet laat begrenzen door onze voorkeuren. En dat elk wezen, gewild of niet, een rol speelt in het grote geheel.

Durf jij anders te kijken?